oras na para mag almusal, tinatamad pa akong bumangon, tulad ng dati celphone agad ang hawak ko at kahit hinde nagtetext pindot ako nang pindot, pero sigurado ako hinde ako alien, gawain nyo rin eto lahat. anong naiba sa akin, pareho ko lang naman kayong parang mga baliw o ignorante sa celphone, natutulog nang katabi ang celphone at gigising na celphone pa rin ang katabi araw-araw hahahaha..
pero eto ang totoo, sobrang sarap talaga ng super mainit na noodles, okey lang kung medyo maanghang basta wag lang yung nakakalundag sa kaanghangan, nakaka relax ang noodles dude, at nakakadagdag ng enerhiya naten sa loob ng mga limang oras o higit pa.
pero isang bagay ang nakatawag ng aking pansin sa pakete ng isang kilalang noodles, sabe dun may "hidden hunger" daw ang pilipinas. wow dude, alam mo ang lalim niyan, ibig sabihin may kutsabahan ang gobyerno at mga organisasyon sa bansa naten para hinde magmukhang nagugutom ang mga tao deto? detooo?? ooopppsss, i mean, DITO, hehehe wrong spelling.
payag ka nun, dude? ibig sabihin malamang isa ka sa istadistika ng factory ng noodles na yun na kabilang sa nagugutom at hinde mo lang pinapahalata sa friends mo dahil nahihiya ka sa oras na madapa ka o tangayin ng malakas na hangin ay tutuksuhin kang "nadapa sa gutom" kasi hinde ka kumain ng noodles.
oh bulls! ang sagwa naman ng imahe na yan, sabagay sabi nga "a picture is worth a thousand words", mabuti na lang at hinde larawan ng mga gutom na tao ang nilagay sa likod ng pakete ng noodles na yun pag nagkataon hinde ka makakakain ng noodles nila kasi mawawalan ka ng gana, hehehe, at sigurado naman akong hinde yun gagawin ng kahit anong kumpanya o factorya, mas masarap kumain kung pati ang sense of sight mo ay nasisiyahan rin, kaya nga lahat ng mga mabentang produkto ng pagkain ay yung may mga magaganda, malinis, at kaakit-akit na desenyo o pictures.
kung tutuusin mas mataba pa at mas mahaba ang pamagat ng artikulo na to kesa sa sinasabi kong litsong baboy na yun, kung iisipin mo para ka lang namamasyal sa mall of asia pero wala ka naman palang nabili, nagbitbit ka pa ng kasama, wala ka naman palang bubuhatin.
ang ganda mo, tsong, ang pogi mo tsang, saan ka ba nakakita ng litson na hinde inamag kung ittago mo lang? tingnan mo baka meron pang natira dyan sa bulsa ng bestida na suot niyang cute mong persian cat, mabuti pa ang pusa maamo ang mata, samantalang ang tao laging nanlilisik ang mata parang sa horror movie.
so eto na nga yun, may piyesta kaming pinuntahan wag mo nang tanungin kung saan imbento ko lang naman, ang siste naglabas ng isang buong litsong baboy nasa kawayan, pulang pula ang mansanas na nasa bibig, ang sarap paluin! akin na lang yan! gusto ko ang balat, crispy!!!! huwaaaaagggggg!!!! huwag nyo akong pigilan ayaw ko sa madamot sa mga malulutong na balat, heheheheh, parang ganyan ang sinisigaw ng isip ko, ayos ka "myself" ang drama mo.
ayos nakadekwat rin ng konting litson, ang daming oil, hayup!! walang tisyu?! uy sosyal si "myself", pwede na tong laylayan ng tshirt ko, yaiksss!!! ang baboy mo "myself" wala ka nang pamunas mamaya ng sipon mo.
so, paano kaya makadiskarte ng take home baboy... wala akong face para magsabi noh. mabuti pa kumain ako ng marami dito at sa susunod na may puntahan ule na bahay maguuwi na lang ako ng mga pasalubong. sige pa kain lang, baboy nilapa ng baboy, heheheh ang sama.
ayan tapos na ang kwento. nabusog na ako, pwede nang makapunta sa ibang bahay. may nakuha ka bang moral lesson? o wala kang napansin sa kwentong to kundi katakawan ko lang?... ang sama mo, dude. bbbbuuuurrrrrrpppppp^^^^
